هراس‌های بیهوده

همه ما در زندگی بارها و بارها ترس هایی را تجربه کرده ایم؛ چه در دوران کودکی و چه هنگام بزرگسالی. ترس یکی از واکنش هایی است که در موقعیت های مختلف از خود نشان می دهیم.

درواقع همانطور که شادی، غم، خشم، عشق و نفرت از جمله هیجان های اساسی انسان به شمار می روند، ترس نیز یکی از هیجان های اصلی است که برای هر چه بهتر مواجه شدن با آن نخست باید به خوبی آن را بشناسیم. پس باید بدانیم از چه می ترسیم و برای چه؟ ممکن است از این می ترسیم که در میان جمع صحبت کنیم، تصمیم گیری کنیم، با دیگران روابط صمیمانه ای برقرار کنیم، تغییر شغل بدهیم، تنها شویم، سنمان بالا برود، کسی را از دست بدهیم و تنها بمانیم و... . اگر شما هم از تمام این موارد هراس به دل راه می دهید یا فقط بعضی از این ترس ها را تجربه کرده اید نگران نباشید. اگر خوب دقت کنیم متوجه می شویم در تمام این موارد ما نسبت به آنچه می ترسیم آگاهی کامل نداریم. در واقع از آنچه نمی شناسیم و راجع به آن شناخت نداریم هراس به دلمان راه می دهیم. می ترسیم شغلمان را تغییر دهیم چون نمی دانیم چه آینده ای در انتظارمان است و با چه موقعیت جدیدی روبه رو می شویم. می ترسیم رابطه ای را آغاز کنیم چون نمی دانیم این ارتباط به کجا می رسد و نسبت به طرف مقابلمان نیز شناخت کافی نداریم و بسیاری موارد دیگر. ترس اساسا مشکلی تربیتی است که با دوباره آموزش دادن ذهن می توان آن را صرفا به عنوان یک واقعیت زندگی به جای مانعی در برابر آن پذیرفت. در واقع می توان ترس را با تعلیم دادن دوباره از طریق تجربه هایی که قبلا کسب کرده ایم برطرف کرد.